خبر آن‌قدر سخت و سنگین بود

که دلم را هزار بار شکست

“حاج‌قاسم هم آسمانی شد”

به رفیقان مخلصش پیوست
هیچ در باورم نمی‌گنجد

غم سردار جنگ و فتح و جهاد

گرچه رفت از میان ما این مرد

نام پاکش نمی‌رود از یاد
حاج‌قاسم چه عاشقانه پرید

پیش یاران به عرش اعلی رفت

بعد عمری مجاهدت با کفر

او به دست شقی‌ترن‌ها رفت
چشم دل باز اگر شود بینیم

گرد او حلقۀ شهیدان را

دست شیطان کجا تواند کشت

روح اخلاص و عشق و ایمان را
سینه پرآتش است و دل پرغم

چشم‌ها بیقرار و بارانی

داغ دارد سراسر ایران

از غم قاسم سلیمانی
خبر آن‌قدر ناگهانی بود  

که زمین و زمانه مبهوت است

خون او ریخت بر زمین اما

خون او رمز محو طاغوت است
پیر بزم مدافعان حرم

در دفاع از حرم حسینی بود

بود عمرش همه جهاد و قیام

پیرو مکتب خمینی بود
یار مظلوم و خصم ظالم بود

جز خدا از کسی نمی‌ترسید

زنده تا بود، چون شهیدان زیست 

کشته شد، گشت زندۀ جاوید
چشم او معدن صلابت بود

دیدنی بود روی بشّاشش

بعد عمری تلاش بی‌وقفه

جز شهادت نبود پاداشش
چشم‌هایش اگرچه می‌خندید

دلش از داغ کاظمی غم داشت

از مدال و نشان جنگ و جهاد

یک مدال شهادت او کم داشت
پرده در پرده سینه‌ها آتش

چشمه در چشمه دیده‌ها پرخون

داغ‌دار از فراق او ایران

قلب یک امت از غمش محزون
متوقف نمی‌شود کارش

راه پاکش نمی‌شود بسته

خط سرخ مقاومت باقی است

انقلابی نمی‌شود خسته
گرچه قلب امام خامنه‌ای

از غم رفتنش پریشان شد

در طریق مبارزه با کفر

عزم و انگیزه‌ها دوچندان شد
رفتنش گرچه تلخ و جانکاه است

کرد دل‌های خفته را بیدار

می‌کند خون او ز دنیا محو

دیو خون‌خوار و نحس استکبار
کَند ظالم به دست خود گورش

خون قاسم کُند قیامی سخت

به شهیدان قسم که می‌گیریم

بی‌شک از دشمن انتقامی سخت