​

مَن غُلام اَدَب عَبّاسَم

خاک پای حَرَم عَبّاسَم

غِير اَز مَردانِگيَش حَرف مَزَن

مَن به عَبّاس عَلی حَسّاسَم

مَن به زَهرای سه ساله سوگَند

نَکُنَم پُشت به این اِحساسَم

جای مَن بوده هَمیشه هِیئَت

غِیر عَبّاس کَسی نَشناسَم

مَن حُسینی اَم و زَهرا نسَبم

مَن به این اَصل و نَسَب حَسّاسَم

تا که جان اَست به تَن می گویَم

مَن غُلام اَدَب عَبّاسَم 
اَلسَلام عَلَیک یا اَبوالفَضل العَبّاس(ع)